داستان اسکندر با اوراکل ها، اسطوره ها و افسانه ها نقل می شود، از جمله اهلی کردن اسب وحشی او، بوسفالوس و روش عملی او برای بریدن گره گوردی.

او با آکیلس، قهرمان یونانی جنگ تروا، مقایسه می شود. هر دو نفر زندگی را انتخاب کردند که به شهرت ابدی آنها تضمین می داد، حتی اگر به قیمت مرگ زودرس باشد. بر خلاف آکیلس که تحت فرمان پادشاه بزرگ آگاممنون بود، اسکندر در راس بود و شخصیتی داشت که ارتش اش را در حال حرکت نگه می داشت و حوزه های جغرافیایی و فرهنگی متنوع را در کنار هم حفظ می کرد.

اسکندر مقدونی، پادشاه مقدونیه از سال ۳۳۶ تا ۳۲۳ قبل از میلاد، به عنوان بزرگ ترین فرمانده نظامی تاریخ شناخته می شود. امپراتوری او از جبل الطارق تا پنجاب گسترش یافت و زبان یونانی که به گسترش مسیحیت اولیه کمک کرد، به عنوان زبان مشترک در دنیای او تبدیل شد.

پس از پدرش، فیلیپ دوم، که بیشتر دولت-شهرهای ناآگاه یونان را متحد کرد، اسکندر با تصرف تراقیا و تبس (در منطقه یونان)، سوریه، فینیقیه، بین النهرین، آشور، مصر و پنجاب در شمال هند، این فتوحات را ادامه داد.